زندگینامه

او در سال ۱۲۹۵ در تهران چشم به جهان گشود پدرش (احمد) از درباریان قاجار بود و مادرش (رویه) از اهالی تبریز بود. بعد از سقوط قاجاریه درسال ۱۲۹۹ که او تنها ۳ سال داشت با مادرش به تبریز آمدند به گفته خود استاد مادرش صدای زیبا و رسایی داشته است و صدای زیبا را از مادر به ارث برده است

زندگی شخصی

علی بخشایش خیابانی یک بار ازدواج کرد و صاحب یک دختر و سه پسر شد

فراگیری آواز و گرفتن تصدیق کتبی آواز از استاد اقبال آذر

او از جوانی در مغازه شخصی خود در محله ششگلان تبریز کار می کرد و همچنین در این مدت مشغول یادگیری آواز از استادشابوالحسن اقبال آذر بوده و در مراسم های خصوصی استاد شرکت داشت .در نهایت وی موفق به گرفتن تصدیق کتبی آواز از استاد اقبال آذر که در آن زمان کار بسیار دشواری بوده شد.

آشنایی با استاد بزرگ موسیقی میر علی عسگر صادق الوعد

استاد علی بخشایش خیابانی در سال ۱۳۳۹ نزد استاد موسیقی میر علی عسگر صادق الوعد که از چهره های مطرح موسیقی در تبریز بوده می رسد. استاد صادق الوعد قطعه آواز از ایشون می شنوند و از صدای استاد علی بخشایش خیابانی خوششان می آید و یک قطعه عکس از خود را به همراه پشت نویس به علی بخشایش خیابانی می دهد پشت عکس چنین نوشته شده (آقای بخشایش صدای خوبی دارند اگر کمی تئوری هم کار کند بهتر خواهد شد ذوق موسیقی دارد و در هنر موسیقی موفق خواهد شد. بدینوسیله تصدیق می شود : ۱۳۳۹/۳/۱۷ تبریز)

دوستی با استاد شهریار (شاعر)

استاد علی بخشایش خیابانی دوستی نزدیک با استاد شهریار داشته است.او در خاطرات خود می گوید در سالهای بعد از انقلاب در زمان کهولت سن گه گاهی استاد شهریار به مغازه می آمدند و مینشستند و بنده به یاد دوران استاد اقبال برایشان آواز میخواندم. در این خلوت استاد شهریار یک جلد از کتاب های کوچک شعرش در سالهای آخر عمر با دست خط خود در اول کتاب به استاد علی هدیه می دهد

همچنین در کتاب خاطرات استاد شهریار چنین نوشته شده است. (دوستی خیاط داشتم که صدای زیبایی داشت هر وقت دلتنگ صدای اقبال آذر میشد به مغازه او می رفتم و از او می خواستم برایم بخواند چون صدایش یاد آور صدای اقبال آذر بود. همچنین در همان روز ها استاد علی بخشایش خیابانی دست نوشته ای از استاد محمد حسین شهریار در وصف و تعریف صدایش دیافت می کند.

فعالیت هنری

متأسفانه در همه این سالها و بعد از انقلاب سال ۵۷ استاد بخشایش خیابانی به صورت حرفه ای در زمینه هنر و آواز فعالیت نکردند و تنها در مجالس خصوصی و دوستانه آواز می خواندند و تا اواخر عمر در سن ۸۰ سالگی هر روز برای خود و دوستان با صدای قوی و رسا می خواندند

مرگ

در مرداد ماه سال ۱۳۷۷ در سن ۸۲ سالگی به علت بیماری سرطان در تبریز درگذشت و در گورستان وادی رحمت به خاک سپرده شد